spooky rondje Rotterdam

Om 6 uur zat ik rechtop in bed: "ik ga nu, ik moet nu!". Ik heb nog een hoop werk te doen en af te ronden vandaag en morgen voor onze vakantie. Ook Jeroen wil werken vandaag bij Spark. Even uitlopen van de 35 km van maandag en mijn gedachten op iets anders. Ik had eigenlijk gister willen lopen maar na de fotografie-opdracht van gister en een biertje te veel de avond ervoor met Coosje, heb ik toch maar een extra rustdag eraan vastgeplakt. Ik kwam er makkelijk uit. Ja, vind je het gek: gister nog een middagdutje gedaan en gelijk met de kids naar bed gegaan. Het werd een gevaarlijk spookachtig rondje. Om half acht is het nog donker en het was mistig. Michael Jackson in mijn oren maakte het sfeertje compleet. Het was dan wel geen "thriller" maar het effect is hetzelfde met de hoge gilletjes van the king of pop in "the way you make me feel". In het begin voelden mijn benen zwaar en ik dacht "oh jee, zie je wel, die 35 km zitten er nog in" en "zo stom die biertjes!" maar na 2 km ging de diesel weer aan. Ik liep te makkelijk! Rustig Moon, je moet uitlopen! Met de mist was het goed opletten geblazen. "Niemand ziet je", dacht ik nog. En even later zag ik een ambulance en een meisje omringd door hulpverleners lag op de weg...een brommerongeluk. Verdorie! Meestal loop ik op het fietspad maar dit rondje heb ik op de stoep gelopen. Te gevaarlijk nu in dit spooky Rotterdam. Mijn benen voelden goed en brachten me na 7 easy kilometers in tempo 5"55" weer veilig thuis.