commando 5:45

Vanmorgen had ik het even zwaar. Ik ging voor een 10 km en zou in rustig tempo na een bootcamp en een fartlek training deze week. Al snel maakte ik er een potje van; ging net te hard en mijn ademhaling was een rommeltje. Mijn benen voelden zwaar. Ik kon mijn flow niet vinden en liep te hijgen en te puffen. En dan is lopen even niet leuk. "Zie je wel" dacht ik "ik kan er geen hout van!" Op het fietspad langs de Euromast richting haven hoor ik achter me: "Hou vol!" Een man, net wat sneller dan ik, gaat me voorbij. Hij zit in een scootmobiel. Even dacht ik: "Hallo! jij hebt makkelijk praten!" Maar ik lachte vriendelijk naar hem en besefte hoe blij ik mag zijn dat ik hier ren. "Hoe zou het komen dat hij niet kan lopen?" dacht ik. "Misschien wel een ex-marinier die een kijkje komt nemen bij de Wereld Havendagen?" Op dat moment liep ik langs een groep jongens in leger uniform. "Stoer blijven, rechtop, borst vooruit!" Nee, ik liet me niet kennen. Bij De Maastunnel ging ik rechtsomkeert naar huis. In commando 5:45 liep ik mijn rondje uit. Bij de dikke boom bij ons in de straat hield ik halt en mocht ik weer trots zijn maar vooral dankbaar!