donderdag 17 april 2014

MR14 machtig mooi!

Zondag 13 april 2014, een perfecte dag voor een marathon. En godallejezus wat was het een feest. Ja echt!

Het marathonavontuur begon die dag in startvak C. Fantastisch geregeld door Wim, mijn tainingsmaat bij Rotterdam Atletiek. Tussen alle onder-de-drie-uur-lopers stonden Coosje, Madalitso, Gerard, Wim en ik onder de zingende Lee Towers en konden we de startboog bijna aanraken. Alle 5 vertrokken we na het startschot met een eigen plan.

We hadden direct alle ruimte. Rustig starten, netjes rechts houden en de snelle lopers laten passeren. De woorden van trainer Dick zaten in mijn hoofd geprent. "Het gaat er bij een marathon niet om hoe hard je liep bij 15 of 21 of 25 km. Het is 42 km! Verdeel je energie goed. Als je de eerste kilometers te hard gaat, is je marathon verziekt."

En dus hield ik me in en kwam netjes met 10 km per uur na 30 minuten bij het 5 km punt. De Erasmusbrug waren we toen al over en we zaten op Zuid. Wat een publiek! Echt overal mensen langs de kant, het hele parcours. Bekenden gezien. Zo mooi! Juichen, zwaaien en weer verder. Telkens weer een boost.

En netjes verder in hetzelfde tempo.

Halverwege! Op het 21 km punt kwam ik door in 2 uur en 6 minuten. Perfect op schema! Ondertussen goed gedronken bij de posten en drie keer gewoon tussen het publiek een plas gedaan. Tja, als je moet, moet je.

Ik heb nog een paar km met Gerard gelopen. Hij had het zwaar en helaas raakte ik hem weer kwijt nadat we na 25 km de Erasmusbrug weer overgingen en terug de stad ingingen.

Daar is het feest, honderden mensen, gejuich en muziek. Idioot gewoon! Op naar het Kralingse Bos, het slagveld. Kom maar op, ik ben er klaar voor! En weer schoten er woorden van trainer Dick door mijn hoofd. "Al voel je je goed, je mag pas bij 35 km versnellen. Versnel je te vroeg dan worden de laatste kilometers geen pretje of kan het zomaar opeens tot-hier-en-niet-verder zijn".

Familie langs de kant! Joehoeeee! Armen de lucht in, geweldig!

Mijn gels had ik goed verdeeld ingenomen maar ik kreeg zin in vast voedsel. Rond 29 km stonden er twee dames bananen uit te delen. Op het juiste moment! Ik pakte er dankbaar één aan en at hem al rennend rustig op.

Het Kralingse Bos! Nog 12 kilometer te gaan. Hier gaan lopers wandelen, zitten en liggen. Niet doen, doorgaan! De benen beginnen pijn te doen. Ik moet en wil verder.

Het 35 km punt! Dit is het punt tot waar je traint. Nu ga je eroverheen. Ik voelde me er sterker dan vorig jaar en kwam door in 3:28. 2 minuten voor op schema! Voor mij was daar mijn laatste drankpost. Twee bekers dronk ik leeg en door die laatste 7 km!

Terug de stad in en weer familie! Joehoeeee!

Voorbij de 40 km-drankpost. Niet meer wandelen nu. Door!

Onder de cubuswoningen door. Een brok in mijn keel, nu ben ik er echt bijna. Ik draai de Coolsingel op en geniet van al het publiek links en rechts. Schitterend. De Finish! Dit was mooi, dit was machtig! 4:09:03.

Maar eigenlijk doet de tijd er niet toe. Of toch wel een beetje? Want hoe blij en trots ben je als je met een tijd binnenkomt sneller dan verwacht (4:12) en 20 minuten sneller dan vorig jaar (4:29). Voor mij is een marathon machtig mooi als je sterk de finish over gaat. Als je onderweg kan genieten van de sfeer. Als je niet helemaal stuk hoeft te gaan. Al vanaf je trainingen energie verdelen, niet te vroeg pieken en dan komt die mooie tijd vanzelf!