testrun in stilte

Vanmorgen heb ik heel vroeg Jeroen, Faas, Teuntje en Miek uitgezwaaid. Faas had om 9 uur zijn laatste uitwedstrijd van het seizoen bij Twins in Oosterhout. Ik maakte me gereed voor de eerste grote testrun ter voorbereiding op de Berenloop Terschelling marathon; 30 km. Deze zou ik met Eduardo lopen maar die is vannacht zijn goede vriend Theo verloren aan de ziekte kanker en dus wilde hij heel begrijpelijk een kleinere ronde en misschien ook wel even alleen rennen. Eduardo loopt al zijn (halve) marathons voor Theo, mooi hè. Zo ben ik begonnen met lopen....papa werd ziek en ik wilde rennen! Vijf dagen na zijn overlijden, liep ik mijn eerste 10 km. Ben niet meer gestopt met lopen en nu loop ik marathons!
Na 3 bruine boterhammen met zoet beleg, een kop koffie en een warme douche ben ik om 9:00 uur vertrokken. Geen muziek dit keer, had ik op een of andere manier geen zin in. Even stilte. Het voelde fris maar het zonnetje scheen heerlijk. Eerst om Blijdorp en dan naar de bruggen! Niet te hard, tempo 6:00 tot 6:15 wilde ik lopen. En dat deed ik, het ging goed, mijn benen voelden sterk. Iedere 5 km dronk ik isostar uit mijn bidon. Bij 6 km kroop ik tussen wat struikjes voor een plaspauze en ook bij 10 km moest ik even tussen twee auto's gaan zitten. Ja, als je moet, moet je. Dat kostte me wat tijd maar die haalde ik weer netjes in. Aan de voet van de Brienenoordbrug nam ik 1 van mijn 2 SIS-gels waarna ik ondanks flinke zijwind over de brug heen vloog. Op de helft was ik toen. Na de Kuip nog even een rondje over de Erasmus- en Willemsbrug. Het klimmen ging goed maar bij 25 km deden mijn benen pijn, een soort druk van binnen. Toch, daarmee kun je doorrennen. Mijn tweede gel heb ik niet genomen....kom op, een tweede keer over de Erasmusbrug en nog "maar" 5 km te gaan. Yes, I did it! 30,4 km - 3:06:08 - 6'06"/km.

kampioenen!

Zaterdag 21 september, de dag dat ik samen met mijn zussen en met Guy, Eduardo en Lou de 10 km Vredesloop liep. De dag dat mijn neefje Bart en nichtje Anna hun eerste 5 km liepen. De dag dat mijn moeder Minke met Leen, Femke, Teuntje en Miek ons trots aanmoedigden. De dag dat Faas met Pupillen 2 de laatste twee thuiswedstrijden van het seizoen had en die beiden verloor. De dag dat Neptunus honkbal voor de 14de keer kampioen van Nederland werd. De dag dat Faas en Jaap langs de lijn met grote glimlach konden meegenieten. De dag dat Jeroen stopt als coach van Neptunus 1 om meer thuis te kunnen zijn en volgend seizoen het team van Faas te kunnen coachen. De dag van langzaam of snel, winnen of verliezen, amateur of prof, toeschouwer, speler of coach, stoppen of doorgaan, de dag van allemaal kampioenen!

Terschelling gewoon met de I-phone

machtig

Vanmorgen ging om kwart voor 7 mijn wekker. Het was vroeg opstaan voor een 25 km run. Jeroen moest om 11 uur de deur uit voor de wedstrijd Neptunus - Pioniers en voor die tijd moest ik dus weer terug zijn. Mijn ontbijt bestond uit twee bruine boterhammen met pindakaas, een halve banaan en een kop koffie. Vandaag maar eens een andere route, op naar de Brienenoord! Machtig is die brug. Foto-pauze! Altijd spannend als je de route niet zo goed kent maar de kilometers gaan dan zo snel! Terug langs de Kuip en de Zwaan. Weer op bekend terrein. Langs de havens en door de Maastunnel. Op tijd terug met nog een hele zondag voor me!

Half Maatje

Zondag 8 september stond de halve marathon van Oostland voor Coosje, Eduardo en mij op het programma. We zouden er een rustige duurloop van maken maar aangekomen in Pijnacker waar de start was, ging ons wedstrijdadrenaline alweer stromen en besloten we er alledrie voor te gaan. Knokken voor een mooie eindtijd! Het parcours ging door de dorpjes Pijnacker, Berkel en Rodenrijs en Bergschenhoek via landelijke buitenwegen. Vlak na de start begon het te regenen maar dat gaf niks want het was niet koud. We hebben alledrie een ander tempo en dus ging ik weer zoals altijd op zoek naar die onbekende pacer. Ik vond een vrouw die mijn tempo liep maar bij de eerste drankpost raakte ik haar kwijt. Door de marathontrainingen ben ik gewend geraakt bij iedere post even te wandelen en een bekertje leeg te drinken. En echt, dat kost nauwelijks tijd. Water en/of sportdrank heb ik nodig, ik kan dan weer beter door. Een grijze man van rond de 60 met slank postuur werd toen mijn pacer. "Achter die Kievit aan!" dacht ik nog. Op zijn rug stond "De Kieviten". Vast een atletiekvereniging. Hij liep mooi en constant en dronk net als ik ook even bij de volgende drankpost. Inmiddels was de regen gestopt en kwam de zon een beetje door. In een bocht kreeg meneer Kievit een zakje druifjes aangeboden van ik denk zijn vrouw. "Wat lief!" dacht ik nog. Langs de kant hoorde ik: "Hup Huib!" Meneer Kievit zwaaide naar lui met een spandoek. Rond de 19 km raakte ik dan toch echt vermoeid en moest ik ook Huib, meneer Kievit, laten gaan. Het laatste stuk bleef ik bij een groep dames. Het publiek moedigde ons aan: "Volhouden dames, nog even!" Van mij mocht die finish nu wel komen. We bleven in net tempo doorrennen tot het straatje waar de finish was. Daar werden we door het publiek naar de eindstreep gejuicht en dus ging het tempo nog eventjes iets omhoog. Over de finish in 1:54:39. Dik tevreden! De buit? Geen medaille maar een zak met tomaten, een paprika, een komkommer en een courgette! Gezond en past natuurlijk helemaal bij het tuinbouwgebied! Ook Coosje en Eduardo hadden mooie tijden neergezet en dus hebben we onszelf getrakteerd op een welverdiend biertje bij cafe 't Halve Maatje aan de Kleiweg terug in Rotterdam. En meneer Kievit, die heb ik even opgezocht bij de uitslagen. Huib van 55+ had een nettotijd van 1:54:14. Niet eens veel sneller maar op de laatste twee km was hij een half maatje te groot!

feestje op de manege