donderdag 13 november 2014

moeie voetjes

Blaren onder mijn teennagels maakte het voor mij zoiezo niet mogelijk de eerste week na de Berenloop alweer te gaan lopen. Maar ik moet eerlijk toegeven; na de marathon op Terschelling zat ik in een dipje. Niet alleen mijn voeten waren moe, ook mijn hoofd leek er even geen zin in te hebben.

En ik had mezelf nog zo voorgenomen dat ik zo'n loper nooit zal worden...één voor wie alleen die eindtijd geldt. Waarom was ik toch teleurgesteld met een tijd van 4:28:44 op Terschelling? Waarom hield mij dat bezig? Waarom kon ik niet gewoon nagenieten van een schitterende loop?

Recreanten lopen omdat ze het leuk vinden en omdat ze lekker sportief bezig willen zijn. Ze lopen om gezond te blijven zowel lichamelijk als geestelijk. Maar het is ook heerlijk om te knokken, af en toe jezelf te verbazen met een mooie tijd. Dat maakt je sterk en trots! Gelopen tijden wil je verbeteren of in ieder geval evenaren. Dat zit denk ik wel in iedere hardloper.

Ik wil marathonlopen leuk blijven vinden en dus moet ik even wat anders. Ik heb besloten: De Rotterdam marathon sla ik komend jaar over. Ik loop er niet voor weg. Ik geef het wat meer tijd. Kan ik wel mooi Wim aanmoedigen die er zijn 10de gaat lopen. En Rik die na de Berenloop de smaak van het marathonlopen helemaal te pakken heeft.

Vijf jaar geleden ben ik begonnen met lopen. Ik moest iets aan sport gaan doen. Ik was net gestopt met roken en kon de straat nog niet eens uitkomen. "Dit is toch helemaal niet leuk!" dacht ik. Maar het was een kwestie van volhouden. Drie keer in de week hop die deur uit en telkens een stukje verder. En zo ging ik van de ene verslaving in de andere. Nooit meer een sigaret aangeraakt en de afstanden werden steeds langer!

Omdat ik het gevoel had dat ik maar wat deed en omdat ik beter wilde worden en makkelijker wilde gaan lopen, ben ik een jaar geleden gaan trainen bij Rotterdam Atletiek. Dat is een mooi wereldje. Kom er maar bij! Van alles loopt er rond; van marktkoopman tot politicoloog van modeontwerpster tot arts in opleiding van studente Pabo tot muzikant. En het gaat daar niet om wat je doet. Het gaat daar om die ene passie die we allemaal delen, de ontspanning, het knokken, de ervaringen, de blessures en ja ook de tijden. Maar je hoort erbij, je doet helemaal mee, hoe hard je ook gaat.

Dinsdag stond ik voor het eerst weer op de baan. Applaus voor de marathonlopers op Terschelling en in NewYork. Want ja het is een mooie prestatie! En Jos zei tegen me: "Hoe kun je Terschelling nou vergelijken met Rotterdam. Je had te maken met duinen, strand en wind!" En zo is het!

Vandaag leek ik zenuwachtig. Gewoon voor mijn eigen 7 km rondje. Maar ik voelde me goed en ik heb heerlijk gelopen. Even m'n hoofd weer leeggemaakt. We gaan er voor Moon! Weer hard trainen en weer lekker en makkelijk lopen dan komen die mooie tijden vanzelf!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten